بین‌المللی سازی برنامه‌ی درسی در نظام آموزش عالی ایران: چالش‌ها و راهبردها

مطالعه‌ی حاضر چالش‌ها و راهبردهای بین‌المللی سازی برنامه‌های درسی[1] در نظام آموزش عالی ایران را به‌طور کیفی، از دیدگاه مدیران و استادان آموزش عالی ایرانی و دانشجویان غیر ایرانی، از طریق انجام 12 مصاحبه‌ی انفرادی و تشکیل 2 جلسه گروه‌های کانونی، مورد بررسی قرار داده است. نتایج مطالعه بیانگر آن است که کسب اقتدار علمی ایران، مستلزم حرکت نظام آموزش عالی به سوی بین‌المللی شدن است و در این راستا عواملی چون زبان تدریس، صلاحیت استادان، خدمات پشتیبانی و همکاری‌های بین‌المللی در بین دانشگاه‌ها در کنار تأمین منابع مالی، انسانی و فناوری و چگونگی بهره‌برداری از فرصت‌هایی چون جذابیت‌های فرهنگی در ایران، از چالش‌های آموزش عالی در دستیابی به این مهم محسوب می‌شوند. بر اساس نتایج، راهبردهایی چون شناخت سایر نظام‌های آموزش عالی، هم‌افزایی دانشگاه‌های داخلی، در نظر گرفتن گوناگونی‌ها به منظور غنی کردن آن‌چه تدریس می‌شود و چگونگی تدریس آن، به همراه استفاده از رویکرد آموزش از دور در قالبی ترکیبی با آموزش حضوری، از مهم‌ترین راهبردهای بین‌المللی سازی برنامه‌های درسی هستند. [1]-  Internationalization of Curriculum (IOC)